Ben je ooit bang geweest voor de toekomst? Heb je ervoor gekozen Jezus te volgen en ben je je toen bewust geworden wat dat betekent? "Hoewel de golven van de Jordaan, koud en diep zijn?" En als je aan je toekomst denkt, begint dan je ruggengraat te tintelen, een donkere schaduw omhult je, en je hart beeft en zinkt van angst?
Jakobs benauwdheid. Hoe weinigen weten echt waar het over gaat. Uit de Grote Strijd:
"“De tijd van benauwdheid, zoals er nooit geweest is," zal spoedig over ons komen; en wij zullen een ervaring nodig hebben die wij nu niet bezitten en waarvoor velen te traag zijn om die te verkrijgen. Het is dikwijls het geval dat de moeilijkheden groter zijn in de verwachting dan in de werkelijkheid; maar dit is niet waar voor de crisis die voor ons ligt. De meest levendige voorstelling kan de omvang van de beproeving niet bevatten. In die tijd van beproeving moet iedere ziel voor zichzelf voor God staan." (GC 622)
Wat een ervaring! Het zal veel erger zijn dan we zelfs maar kunnen voorzien - veel erger dan we ons kunnen voorstellen. Soms, als we bedenken waar onze weg naar toe leidt, komen we in de verleiding om de race op te geven.
De Bijbel spreekt over deze ervaring:
"Wee hun die verlangend uitzien naar de dag van de HEERE! Wat zal voor u die dag van de HEERE zijn? Duisternis zal hij zijn en geen licht! Het is zoals iemand die vlucht voor een leeuw, en een beer tegenkomt, of die, als hij thuiskomt en met zijn hand tegen de muur leunt, door een slang wordt gebeten. Zal de dag van de HEERE niet duisternis zijn, en geen licht; donkerte – zonder lichtglans erover?" - Amos 5:18
Dit is de toekomst waar we naar uit moeten kijken. Een dag van duisternis, zelfs zeer duister, en geen licht erin.
We hebben al genoeg beproevingen en tegenslagen. Ons hart voelt soms aan als of we flauwvallen. Hoe kunnen we zo'n tijd doorstaan? Zelfs er alleen al aan denken maakt ons bang. We worden bang om verder te gaan in onze christelijke wandel, als dit is waar het toe leidt. En moedeloosheid als een dikke, sombere wolk trekt zich over ons heen.
Wist je dat Jezus hetzelfde voelde toen Hij de toekomst overwoog?
Een menselijk lichaam en een menselijke geest waren van Hem. (3SM 129)
In de volgende tekst is Jezus hier zoals Hij Zijn zending heeft verteld aan de Grieken die kwamen vragen: "Willen wij Jezus zien". Lees dit heel aandachtig:
De boodschap van de Grieken, die een voorafschaduwing was van het samenkomen van de heidenen, bracht Jezus Zijn hele zending in gedachten. Het verlossingswerk ging aan Hem voorbij, vanaf het ogenblik dat het plan in de hemel gemaakt werd tot aan de dood die nu zo dichtbij was. Een mysterieuze wolk scheen de Zoon van God te omhullen. De somberheid ervan werd gevoeld door degenen die dicht bij Hem stonden. Hij zat in gedachten verzonken. Eindelijk werd de stilte verbroken door Zijn treurige stem: "Nu is Mijn ziel ontroerd, en wat zal Ik zeggen? Vader, verlos Mij uit deze ure!” In afwachting was Christus van tevoren de beker der bitterheid aan het drinken. Zijn menselijke natuur schrok terug voor het uur van verlatenheid, wanneer Hij naar alle schijn zelfs door God verlaten zou worden, wanneer allen Hem zouden zien, veracht, door God geslagen en bezocht. Hij deinsde terug voor het feit, dat Hij voor het volk tentoongesteld zou worden, dat Hij zou worden behandeld als de ergste misdadiger, dat Hij een schandelijke en oneervolle dood zou sterven. Een voorgevoel van Zijn strijd tegen de machten der duisternis, een besef van de afschuwelijke last van de menselijke overtredingen, en de toorn van de Vader vanwege de zonde, deden de geest van Jezus flauwvallen en de bleekheid van de dood over Zijn gelaat komen. (DWE 545.2)
Terwijl Hij aan Zijn toekomst dacht, dronk Christus reeds in afwachting de beker der bitterheid. Alleen al de gedachte daaraan deed de geest van Jezus flauwvallen, en de bleekheid van de dood over Zijn gelaat komen.
Is Jezus niet zo kostbaar, dat Hij ONZE menselijke natuur op Zich zou nemen?
Maar laten we verder lezen, en leren van Jezus.
Toen kwam de onderwerping aan de wil van de Vader: “Maar hiertoe”, zei Hij, “ben Ik in deze ure gekomen. Vader, verheerlijk Uw naam!” Alleen door het sterven van Christus kon het koninkrijk van Satan omvergeworpen worden. Alleen zo kon de mens worden verlost en God worden verheerlijkt. Jezus stemde toe in de zielestrijd, Hij aanvaardde het offer. De majesteit des hemels stemde toe te lijden als de Drager der zonden. “Vader, verheerlijk Uw naam!” zei Hij. Terwijl Christus deze woorden uitsprak, kwam er een antwoord uit de wolk die boven Zijn hoofd hing: “Ik heb Hem verheerlijkt en zal Hem nogmaals verheerlijken!” Het gehele leven van Christus, vanaf de kribbe tot op het ogenblik waarop deze woorden werden gesproken, had God verheerlijkt; en in de komende beproeving zou Zijn goddelijk-menselijke lijden inderdaad de naam des Vaders verheerlijken. DWE 545.3
Dit is geweldig. Deze mysterieuze wolk was neergedaald op Jezus, en de somberheid ervan werd zelfs gevoeld door degenen rondom Hem. En toch, toen Jezus zich overgaf aan de toekomstige ervaring, kwam de stem van de Vader uit die sombere wolk die rond Zijn hoofd hing.
Terwijl de stem werd gehoord, flitste er een licht uit de wolk en omhulde Christus, alsof de armen van Oneindige Kracht als een muur van vuur om Hem heen werden gesloten. De mensen zagen met angst en verwondering bij dit schouwspel toe. Niemand durfde te spreken. Met gesloten lippen en ingehouden adem hielden allen, terwijl zij daar stonden, hun ogen op Jezus gericht. Nadat het getuigenis van de Vader was gegeven, steeg de wolk op en verspreidde zich in de hemel. Voorlopig was de zichtbare band tussen Vader en Zoon verbroken. DWE 546.1
Licht komt uit de wolk! Dat wat zo somber, zo donker, zo moedeloos leek, daar was de Vader in!
Laten we Jesaja 45:15 lezen, zodat we een duidelijker beeld krijgen.
Voorwaar, U bent een God Die Zich verborgen houdt, de God van Israël, de Heiland. - Jesaja 45:15
God verbergt zich. En we moeten Hem vinden.
O, voor een levend, actief geloof! Wij hebben het nodig; wij moeten het hebben, of wij zullen bezwijken en falen in de dag van beproeving. De duisternis die dan op ons pad zal rusten, mag ons niet ontmoedigen of tot wanhoop drijven. Het is de sluier waarmee God Zijn heerlijkheid bedekt wanneer Hij komt om rijke zegeningen te geven. Wij moeten dit weten door onze ervaring uit het verleden. In die dag dat God een twistgesprek heeft met Zijn volk, zal deze ervaring een bron van troost en hoop zijn. (CET 190)
God verbergt zich in de duisternis! Hij maakt de dingen die zo somber lijken, zo moedeloos, tot Zijn schuilplaats. Hij wil ons zegenen, maar wij zouden gedood worden door Zijn persoonlijke heerlijkheid, en daarom verbergt Hij Zich in de duisternis, opdat wij niet verteerd worden door Zijn helderheid. We moeten dit nu leren. En als we dat doen, dan zullen we, wanneer we door die donkere dag gaan, troost en hoop hebben. Jezus is hier bij mij. En Hij zal mij zegenen.
De weg naar vrijheid van zonde is door kruisiging van zichzelf, en conflict met de machten der duisternis. Laat niemand ontmoedigd worden met het oog op de zware beproevingen die hen te wachten staan in de tijd van Jakobs benauwdheid, die nog voor hen ligt. Zij moeten ernstig en angstig werken, niet voor die tijd, maar voor vandaag. Wat wij willen is een kennis van de waarheid zoals die nu in Christus is, en een persoonlijke ervaring nu. In deze kostbare laatste uren van de genadetijd, hebben wij een diepe en levende ervaring op te doen. Zo zullen wij karakters vormen die onze bevrijding zullen verzekeren in de tijd van benauwdheid. (OHC 321.2)
Dit herhaalt nogmaals voor ons dat als wij NU een persoonlijke ervaring met Jezus maken, wij niet ontmoedigd hoeven te raken met het oog op Jakobs benauwdheid. Wij moeten werken voor vandaag, niet voor morgen, maar onze ervaring VANDAAG moet een voorbereiding zijn op morgen. Nu moeten wij leren dat de duisternis het "voorhangsel is waarmee God Zijn heerlijkheid bedekt wanneer Hij komt om rijke zegeningen te geven".
Job was een man die een soortgelijke ervaring doormaakte als de gelovigen in de laatste dagen. En hoe graag wilde hij uit zijn ervaring bevrijd worden! De dingen gingen niet zoals hij ze graag had gezien.
Maar toen ik het goede verwachtte, kwam het kwade; toen ik hoopte op licht, kwam er duisternis. - Job 30:26
Alles wat hij wilde was wat troost, wat licht in zijn ervaring. Denk je dat God zijn gebed verhoorde? God had verklaard dat Job rechtvaardig was, en het "gebed van een rechtvaardige baat veel." (Jakobus 5:16) Dus natuurlijk hoorde God zijn gebed. Maar hoe verhoorde Hij het? Duisternis kwam. Het kwaad kwam.
God roept ons op om ons te verbergen als de tijd van moeilijkheden komt.
Ga, Mijn volk, treed uw kamers binnen, sluit uw deuren achter u. Verberg u voor een klein ogenblik, totdat de gramschap over is. - Jesaja 26:20
Wat betekent het om mezelf te verbergen?
Want Hij doet mij schuilen in Zijn hut op de dag van het onheil. Hij verbergt mij in het verborgene van Zijn tent, Hij plaatst mij hoog op een rots. - Psalm 27:5
Mijzelf verbergen betekent gebruik maken van Gods aanbod om mij te verbergen. Maar waar zal Hij mij verbergen? In zijn paviljoen, in het geheim van zijn tabernakel. En hoe zit dat?
Psalm 18 geeft ons een openbaring van de ervaring van hen die in de laatste dagen trouw zijn geweest aan hun roeping. En de heidenen zijn boos op hen en willen hen doden. En daarom roepen ze dag en nacht tot God om hulp. En God verhoort hun gebed.
Ik riep de HEERE aan, Die te prijzen is, en werd verlost van mijn vijanden. Banden van de dood hadden mij omvangen, beken van verderf joegen mij angst aan. Banden van het graf omringden mij, valstrikken van de dood bedreigden mij. In mijn nood riep ik de HEERE aan, ik riep tot mijn God; Hij hoorde mijn stem vanuit Zijn paleis, mijn hulpgeroep voor Zijn aangezicht kwam in Zijn oren. - Psalm 18:4-7
Gods volk is omringd door moeilijkheden. De goddelozen proberen hen van de aardbodem te verwijderen. En dus roepen ze uit tot God. Help ons! En in het hemelse heiligdom hoort Jezus hun geroep. Dan, sluit de genadetijd, verlaat Hij het heiligdom, en komt hen te hulp.
Toen daverde en beefde de aarde, de fundamenten van de bergen sidderden en daverden, omdat Hij in toorn ontstoken was. Rook steeg op uit Zijn neus en vuur uit Zijn mond verteerde. Kolen werden daardoor aangestoken. Hij boog de hemel en daalde neer, een donkere wolk was onder Zijn voeten. Hij reed op een cherub en vloog, ja, Hij zweefde snel op de vleugels van de wind. Hij maakte duisternis tot Zijn schuilplaats, om Hem heen was Zijn tent: duistere wateren, donkere wolken. Door de lichtglans, die vóór Hem was, dreven Zijn wolken weg. Hagel en vurige kolen! De HEERE deed het in de hemel donderen, de Allerhoogste liet Zijn stem klinken: hagel en vurige kolen.Hij schoot Zijn pijlen af en verspreidde hen, Hij slingerde de bliksemflitsen en bracht hen in verwarring. De waterstromen werden zichtbaar, de fundamenten van de wereld werden blootgelegd door Uw bestraffing, HEERE, door het blazen van de adem uit Uw neus. Hij stak Zijn hand uit van omhoog, Hij greep mij, Hij trok mij op uit grote wateren. Hij redde mij van mijn sterke vijand en van wie mij haatten, omdat zij machtiger waren dan ik. Zij hadden mij bedreigd op de dag van mijn ondergang, maar de HEERE was mij tot steun. Hij leidde mij uit in de ruimte, Hij redde mij, want Hij was mij genegen. Psalm 18:8-20
Wat is de schuilplaats van God? Waar zal Hij Zijn volk verbergen in de tijd van benauwdheid? In Zijn paviljoen en de verborgenheid van Zijn tabernakel. En waar is dat? Vers 11 opnieuw: Hij maakte duisternis tot Zijn geheime plaats; Zijn paviljoen rondom Hem waren donkere wateren en dikke wolken van de hemel.
Gods paviljoen is donker water en dikke wolken, en Zijn geheime plaats is de duisternis. En dit is waar Hij ons zal verbergen - in de duisternis met Hem.
Heb je Hem al gevonden?
Het is in de donkere ervaringen van ons leven, dat God ons in genade komt bezoeken. Hij verbergt ons in die vreselijke ervaringen, en die vreselijke ervaringen zelf, zijn Gods schuilplaats als Hij komt om rijke zegeningen te geven.
Laten we Psalm 31:20, 21 lezen om dit beter te begrijpen.
Hoe groot is Uw goed, dat U weggelegd hebt voor wie U vrezen,
dat U bereid hebt voor wie tot U de toevlucht nemen ten aanschouwen van de mensenkinderen. U verbergt hen in het verborgene van Uw aangezicht voor het hoogmoedig gedrag van de man; U doet hen schuilen in een hut voor het getwist van tongen. - Psalm 31:20, 21
God verbergt ons in de duisternis voor de hoogmoed van de mens en de twist der tongen. Wiens trots hebben we het meest te vrezen? Is het niet MIJN trots? Mijn liefde voor mijzelf?
Wanneer wij ons in situaties bevinden die overweldigend zijn, waar je geen uitweg meer ziet, kan dan het eigen ik opbloeien? Is er daar iets dat de trots kan voeden? Nee. Je komt tot het besef dat ik het gewoon niet kan. "Ik kan het niet". En wanneer je op een punt komt waar je gedwongen bent te erkennen dat je in zo'n puinhoop zit dat je jezelf er gewoon niet uit kunt krijgen, dan is je zelf gekwetst, en kijken we naar God voor kracht. En zo zijn die donkere hoofdstukken van ons leven de kostbare ervaringen waarbij God ons leert op Hem te vertrouwen. Hij verbergt ons voor onszelf omdat Hij weet dat we het met onze eigen kracht nooit zullen redden om bij Hem in de hemel te zijn.
De tijd van moeilijkheden is de kroes die christelijke karakters moet voortbrengen. Het is bedoeld om het volk van God ertoe te brengen Satan en zijn verleidingen af te zweren. Het laatste conflict zal Satan aan hen openbaren in zijn ware karakter, dat van een wrede tiran, en het zal voor hen doen wat niets anders kan doen, hem geheel ontwortelen uit hun genegenheden. Want de zonde liefhebben en koesteren, is de auteur ervan, de dodelijke vijand van Christus, liefhebben en koesteren. Wanneer zij de zonde verontschuldigen en vasthouden aan hun pervers karakter, geven zij Satan een plaats in hun genegenheid, en bewijzen hem hulde. (OHC 321.3)
Wij zeggen dat wij van Jezus houden en Satan haten, maar terwijl wij nog steeds zondigen, getuigen wij ervan dat Satan nog steeds een plaats in ons hart heeft. Ik wil niet dat Satan een plaats in mijn hart heeft. Hij heeft mijn Verlosser zoveel leed bezorgd. En veroorzaakt het nog steeds, als ik zondig. En daarom zal God, in antwoord op de verlangens van mijn hart, mij brengen tot een ervaring die Jakobs benauwdheid wordt genoemd, zodat Satan ontworteld kan worden uit mijn genegenheden. Loof Hem!
Ja, wij moeten een volmaakt karakter hebben tegen de tijd dat de genadetijd sluit, maar toch moet mijn aardsgezindheid verwijderd worden, en daarom zal de ervaring van Jakob voor ons doen wat niets anders kan doen. Het is het antwoord op onze gebeden.
Totdat Christus werd gekruisigd aan het kruis, hadden de wezens van het universum geen ware waardering van Satans karakter. Maar toen Satan de Zoon van God op Golgotha ophing, openbaarde hij zijn ware aard aan hen, en werd hij volledig ontworteld uit hun genegenheden. Wij hebben hetzelfde nodig - om Satan te ontwortelen uit onze genegenheid. Maar wij waren er niet bij toen Jezus stierf aan het kruis. Wij hebben het niet gezien zoals het universum. Daarom hebben wij een ervaring in ons eigen leven nodig die ons in staat zal stellen de ervaring van Jezus te begrijpen.
Maar Jezus zei tegen hen: De drinkbeker die Ik drink, zult u wel drinken, en met de doop waarmee Ik gedoopt word, zult u gedoopt worden. - Markus 10:39
Opdat wij de aard van Satan, zoals die geopenbaard werd in de dood van Christus, beter kunnen begrijpen, zullen wij deel krijgen aan dezelfde ervaring.
Het is een eer dat Satan ontworteld is uit onze genegenheid. Het is een voorrecht. Het is de wens van ons hart. "Dichterbij nog dichterbij" is ons gebed. Jakobs benauwdheid is het antwoord. Ons zelf is naar het beeld van Satan. Hij is het toonbeeld van trots. En om Satan te kunnen ontwortelen uit onze genegenheid, moeten we tot een punt komen waar we volledig afstand doen van onszelf. Door ons in Jakobs benauwdheid te brengen, verdort en sterft het zelf, omdat er niets in die ervaring is dat het kan voeden. "Ik kan het niet. Help me Heer."
Jezus verbergt ons in de duisternis. En in die duisternis verbergt Hij Zich, zodat Hij bij ons kan zijn in onze ervaring.
Laten we eens kijken naar Zijn ervaring en die vergelijken met de ervaring van hen die door die "donkere dag" zullen gaan.
Op Christus als onze plaatsvervanger en borg werd de ongerechtigheid van ons allen gelegd. Hij werd gerekend tot de overtreders, opdat Hij ons zou verlossen van de veroordeling der wet. De schuld van iedere nakomeling van Adam drukte op Zijn hart. De toorn van God tegen de zonde, de verschrikkelijke manifestatie van Zijn ongenoegen vanwege de ongerechtigheid, vervulde de ziel van Zijn Zoon met ontsteltenis. Zijn hele leven had Christus aan een gevallen wereld het goede nieuws verkondigd van de barmhartigheid en de vergevende liefde van de Vader. Verlossing voor de grootste zondaar was Zijn thema. Maar nu, met het vreselijke gewicht van schuld dat Hij draagt, kan Hij het verzoenende gelaat van de Vader niet zien. De terugtrekking van het goddelijk gelaat van de Zaligmaker in dit uur van opperste smart doorboorde Zijn hart met een smart die nooit ten volle door de mens kan worden begrepen. Zo groot was deze kwelling dat Zijn lichamelijke pijn nauwelijks gevoeld werd.
Satan met zijn hevige verzoekingen wrikte het hart van Jezus. De Verlosser kon niet door de poorten van het graf zien. De hoop stelde Hem niet voor dat Hij als overwinnaar uit het graf zou komen, of dat de Vader het offer zou aanvaarden. Hij vreesde dat de zonde zo aanstootgevend voor God was dat hun scheiding eeuwig zou zijn. Christus voelde de smart die de zondaar zal voelen wanneer barmhartigheid niet langer zal pleiten voor het schuldige ras. Het was het besef van zonde, waardoor de toorn van de Vader op Hem kwam als plaatsvervanger van de mens, dat de beker die Hij dronk zo bitter maakte, en het hart van de Zoon van God brak. (DA 753)
Dit is een verbazingwekkende ervaring die Jezus doormaakte. Zijn innerlijk, geestelijk lijden was zo intens dat Hij de fysieke pijn nauwelijks voelde. Satan was daar om Zijn hart te wringen, zodat Jezus niet door de poorten van het graf kon zien. Jezus had zelfs geen hoop om ooit uit die ervaring te komen!
Wanneer het decreet van de dood in de nabije toekomst wordt uitgevaardigd, zal het volk van God worden ondergedompeld in die taferelen van verdrukking en benauwdheid die de profeet beschrijft als de tijd van Jakobs benauwdheid. "Zo zegt de Here: Wij hebben een stem gehoord van beven, van vrees, en niet van vrede. . . . Alle gezichten zijn bleek geworden. Helaas, die dag is groot, zodat geen enkele daaraan gelijk is; het is de tijd van Jakobs benauwdheid, maar hij zal er uit gered worden." Jeremia 30:5-7. (GC 616)
Satan zal ook het hart van de gelovigen wringen.
Hoewel Gods volk omringd zal zijn door vijanden die uit zijn op hun vernietiging, toch is de angst die zij lijden niet een vrees voor vervolging omwille van de waarheid; zij vrezen dat elke zonde niet is berouwd, en dat zij door een of andere fout in henzelf zullen falen om de vervulling van de belofte van de Zaligmaker te realiseren: "Ik zal u bewaren voor de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal." Openbaring 3:10. Indien zij de verzekering van vergiffenis konden hebben, zouden zij niet terugdeinzen voor marteling of dood; maar indien zij onwaardig zouden blijken, en hun leven zouden verliezen vanwege hun eigen tekortkomingen van karakter, dan zou Gods heilige naam worden beschuldigd. (GC 619)
Net als Jezus, zal hun geestelijke kwelling hun uiterlijke ervaring overschaduwen. Ze zullen zelfs bang zijn om te sterven! De martelaren die ons zijn voorgegaan konden zingend het graf ingaan, omdat zij de troost hadden van Gods tegenwoordigheid en goedkeuring. Maar deze gelovigen zullen dat niet. Zij hebben geen zekerheid van vergiffenis. Als zij hun verleden overzien en zien hoe zij gefaald hebben en een schande zijn geweest voor Gods zaak, zinkt hun hoop.
Indien Jakob niet tevoren berouw had gehad over zijn zonde, toen hij het eerstgeboorterecht door bedrog had verkregen, zou God zijn gebed niet hebben verhoord en zijn leven niet genadig hebben behouden. Zo zou het volk van God in tijd van benauwdheid, als het niet beleden zonden voor zich had, terwijl het gekweld werd door angst en smart, overweldigd worden; wanhoop zou hun geloof afsnijden, en zij zouden geen vertrouwen kunnen hebben om bij God om bevrijding te smeken. Maar hoewel zij een diep besef van hun onwaardigheid hebben, hebben zij geen verborgen misstanden te openbaren. Hun zonden zijn voorafgegaan aan het oordeel en zijn uitgewist, en zij kunnen ze niet in herinnering brengen. (GC 620)
Toch zal het voor menselijke ogen schijnen dat het volk van God spoedig zijn getuigenis met zijn bloed moet bezegelen, zoals de martelaren vóór hen dat deden. Zijzelf beginnen te vrezen dat de Heer hen heeft achtergelaten om door de hand van hun vijanden te vallen. (GC 630)
De gelovigen zullen vrezen dat God hen verlaten heeft! "Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?"
Het is een tijd van angstige kwelling. Dag en nacht roepen ze tot God om bevrijding. De goddelozen verheugen zich, en de spottende roep wordt gehoord: "Waar is nu uw geloof? Waarom bevrijdt God u niet uit onze handen, als gij waarlijk Zijn volk zijt?" Maar de wachtenden herinneren zich Jezus die stierf aan het kruis van Golgotha en de overpriesters en heersers die spottend uitriepen: "Hij redde anderen; zichzelf kan Hij niet redden. Als Hij de Koning van Israël is, laat Hem dan nu van het kruis afkomen, dan zullen wij Hem geloven." Mattheüs 27:42. Zoals Jakob worstelen allen met God. Hun gelaatsuitdrukking drukt hun innerlijke strijd uit. Bleekheid ligt op ieder gezicht. Toch houden zij niet op met hun ernstige voorbede. (GC 630)
Laten we teruggaan naar Golgota.
Met verbazing zagen engelen de wanhopige lijdensweg van de Verlosser. De hemelse scharen wierpen hun gezichten voor het angstige schouwspel. De levenloze natuur betuigde haar medeleven met haar beledigde en stervende Auteur. De zon weigerde naar het vreselijke tafereel te kijken. Haar volle, heldere stralen verlichtten de aarde rond het middaguur, toen zij plotseling leek te worden uitgewist. Volledige duisternis, als een lijkwade, omhulde het kruis. "Er was duisternis over het gehele land tot het negende uur." Er was geen verduistering of andere natuurlijke oorzaak voor deze duisternis, die zo diep was als middernacht zonder maan of sterren. Het was een wonderbaarlijk getuigenis, door God gegeven, opdat het geloof van de volgende geslachten bevestigd zou worden.
In die dikke duisternis was Gods aanwezigheid verborgen. Hij maakt de duisternis tot Zijn paviljoen, en verbergt Zijn heerlijkheid voor mensenogen. God en Zijn heilige engelen stonden naast het kruis. De Vader was bij Zijn Zoon. Toch werd Zijn aanwezigheid niet geopenbaard. Als Zijn heerlijkheid uit de wolk was gevlogen, zou iedere menselijke toeschouwer vernietigd zijn. En in dat vreselijke uur kon Christus niet getroost worden met de aanwezigheid van de Vader. Hij troonde de wijnpers alleen, en van het volk was er niemand met Hem. (DA 753)
De Vader was bij Zijn Zoon - verborgen in de duisternis.
Plotseling werd de duisternis aan het kruis opgeheven, en met heldere, trompetachtige tonen, die door de hele schepping schenen te klinken, riep Jezus: "Het is volbracht." "Vader, in Uw handen beveel ik Mijn geest." Een licht omringde het kruis, en het gelaat van de Verlosser straalde met een heerlijkheid als van de zon. Toen boog Hij Zijn hoofd op Zijn borst en stierf. (DA 756)
Waarom zei Jezus: "Vader, in uw handen beveel ik mijn geest?" Omdat Hij Zijn Vader daar bij Hem vond - in de duisternis. Zo dicht bij Hem dat Hij gewoon in Zijn handen kon vallen.
Hoe was het dat Hij in staat was om te verdragen?
Te midden van de vreselijke duisternis, schijnbaar verlaten van God, had Christus de laatste druppels uit de beker van menselijk leed getapt. In die vreselijke uren had Hij vertrouwd op de bewijzen van de aanvaarding van Zijn Vader die Hem eerder waren gegeven. Hij was bekend met het karakter van Zijn Vader; Hij begreep Zijn rechtvaardigheid, Zijn barmhartigheid en Zijn grote liefde. Door geloof rustte Hij in Hem aan wie het altijd zijn vreugde was geweest te gehoorzamen. En toen Hij zich in onderwerping aan God overgaf, werd het gevoel van het verlies van de gunst van Zijn Vader teruggetrokken. Door geloof was Christus overwinnaar. (DA 756)
Jezus had uit zijn vorige ervaringen geleerd dat God de duisternis tot zijn paviljoen maakt. Hoewel Hij naar alle schijn verlaten was van God, kon Hij zich die donkere wolk herinneren die op Hem neerdaalde toen Hij met de Grieken sprak. Hij was bekend met die Karakter die Zijn heerlijkheid verbergt in de duisternis, als Hij nabij komt om rijke zegeningen te schenken, en daarom zocht Hij, en zocht en zocht Hij in de duisternis: Waar zijt Gij Vader, waar? Aaaah, daar zijt Gij - in Uw handen... Hij vond Zijn Vader in de duisternis.
Jezus moest de beker van menselijk leed tot de laatste druppel leegdrinken. En Hij zegt dat Zijn discipelen uit dezelfde beker zullen drinken.
Luister naar Mij, u die de gerechtigheid kent, volk dat Mijn wet in zijn hart heeft, wees niet bevreesd voor de smaad van stervelingen, wees niet ontsteld door hun beschimpingen. Ik, Ik ben het Die u troost. Wie bent u dat u bevreesd bent voor een sterveling, die sterven moet, voor een mensenkind, gras, dat vergaat, - Jesaja 51:7, 12
De gelovigen zijn omringd door vijanden. Maar God zegt: Wees niet bang voor hen.
En dat u de HEERE vergeet, Die u gemaakt heeft, Die de hemel uitgespannen heeft en de aarde gegrondvest, en dat u voortdurend, de hele dag, angstig bent vanwege de woede van de onderdrukker, wanneer hij zich gereedmaakt om u te gronde te richten? Waar is dan de woede van de onderdrukker? De geknevelde zal snel worden losgelaten, hij zal niet sterven in de put van ellende, zijn brood zal hem niet ontbreken. Want Ik ben de HEERE, uw God, Die de zee opzweept, zodat zijn golven bruisen, HEERE van de legermachten is Zijn Naam. Ik leg Mijn woorden in uw mond,en bedek u onder de schaduw van Mijn hand, om de hemel te planten en de aarde te grondvesten, om te zeggen tegen Sion: U bent Mijn volk. - Jesaja 51:13-16
Zij zijn voorwaarts gegaan en hebben de boodschap van 1888 met kracht verkondigd, en nu, na de gevolgen te hebben ondervonden, zeggen sommigen: "Als wij het geweten hadden, zouden wij onze mond gehouden hebben". Maar God zegt: "Ik heb mijn woorden in uw mond gelegd." Ik was het die sprak, niet gij. En Ik heb u beschermd en zal dat blijven doen.
En zo wringt Satan hun harten. Hun hoop is gezonken, zij vrezen dat God hen heeft verlaten, maar net als Jakob willen zij Hem niet laten gaan. En hier is de bittere beker.
Ontwaakt, ontwaakt, staat op, o Jeruzalem, dat aan de hand des HEEREN gedronken hebt de beker Zijner verbolgenheid; gij hebt gedronken de droesem van de beker der beving, en hebt ze uitgewrongen. (Jesaja 51:17)
Het volk van God moet drinken van de beker en gedoopt worden met de doop. Juist het uitstel, dat voor hen zo pijnlijk is, is het beste antwoord op hun verzoekingen. Terwijl zij zich inspannen om vertrouwend op het werk van de Heer te wachten, worden zij ertoe gebracht geloof, hoop en geduld te oefenen, die te weinig zijn geoefend tijdens hun godsdienstige ervaring. (GC 630.2)
Net als Jezus hebben zij de beker tot de laatste druppel leeggedronken. Zij hebben een ervaring opgedaan waardoor zij Jezus' lijden aan het kruis kunnen waarderen, en Satan is ontworteld uit hun hart. Zelf en zonde zijn dood.
Daarom, luister toch hiernaar, u die ellendig bent, dronken, maar niet van wijn. Zo zegt uw Heere, de HEERE en uw God, Die voor Zijn volk een rechtszaak zal voeren: Zie, Ik neem de beker van bedwelming uit uw hand, de droesem van de beker van Mijn grimmigheid – u zult die voortaan niet meer drinken. Maar Ik zal hem geven in de hand van hen die u bedroeven, die tegen uw ziel zeiden: Werp je neer, dan lopen wij over je heen. En u legde uw rug neer als was u aarde, als was u de straat voor wie daaroverheen gaan. - Jesaja 51:21-23
De beker zal van de gelovigen worden weggenomen en in de handen worden gelegd van hen die hen kwellen. Wanneer zal dit zijn? Bij het begin van de zevende plaag.
Openbaring 16:17-21 zegt het perfect:
En de zevende engel goot zijn schaal uit over de lucht. En er klonk een luide stem uit de tempel in de hemel, vanaf de troon, die zei: Het is geschied. En er kwamen stemmen, donderslagen en bliksemstralen. En er kwam een grote aardbeving, zo een als er niet is geweest sinds er mensen op de aarde geweest zijn: zo'n aardbeving, zo groot! En de grote stad viel in drie stukken uiteen en de steden van de heidenvolken stortten in. En het grote Babylon kwam bij God in gedachtenis, en Hij gaf haar de drinkbeker met de wijn van Zijn grimmige toorn. En alle eilanden zijn op de vlucht geslagen, en bergen waren er niet meer te vinden. En grote hagelstenen, elk ongeveer een talentpond zwaar, vielen uit de hemel op de mensen neer. Maar de mensen lasterden God vanwege de plaag van de hagel, want de plaag van de hagel was zeer groot. - Openbaring 16:17-21
Weet je nog dat Jezus, toen Hij de beker leeggedronken had, uitriep: "Het is volbracht"? Nu zegt een stem uit de hemel: Het is volbracht. Babylon is in gedachtenis voor God gekomen en die beker die de gelovigen hebben gedronken, wordt nu van hun lippen weggenomen, en gegeven aan hen die hen verdrukten. Dit is bij het begin van de zevende plaag.
Nadat Jezus gestorven was, was er een verschrikkelijke aardbeving, en donder en bliksem, en nog meer duisternis.
Nooit eerder was de aarde getuige geweest van zo'n tafereel. De menigte stond verlamd en keek met ingehouden adem naar de Verlosser. Opnieuw kwam duisternis over de aarde, en een schor gerommel, als zware donder, werd gehoord. Er was een hevige aardbeving. De mensen werden door elkaar geschud. De wildste verwarring en ontsteltenis volgden. In de omringende bergen werden rotsen gespleten en stortten neer in de vlakten. Grafkelders werden opengebroken, en de doden werden uit hun graven geworpen. De schepping scheen te beven tot in het niets. Priesters, heersers, soldaten, beulen en het volk, met stomheid geslagen van schrik, lagen uitgestrekt op de grond. (DA 756)
Dus nu, in de ervaring van deze wereld onder de zevende plaag, zal er een aardbeving zijn, en donder en bliksem.
Het is om middernacht dat God zijn macht openbaart voor de bevrijding van zijn volk. De zon verschijnt, schijnend in haar kracht. Tekenen en wonderen volgen elkaar snel op. De goddelozen kijken met schrik en verbazing naar het tafereel, terwijl de rechtvaardigen met plechtige vreugde de tekenen van hun bevrijding aanschouwen. Alles in de natuur lijkt uit zijn loop te zijn gedraaid. De beken stoppen met stromen. Donkere, zware wolken komen opzetten en botsen tegen elkaar. In het midden van de boze hemel is één heldere ruimte van onbeschrijflijke glorie, vanwaar de stem van God komt als het geluid van vele wateren, zeggende: "Het is volbracht." Openbaring 16:17.
Die stem doet de hemel en de aarde schudden. Er is een machtige aardbeving, "zoals er niet geweest is sinds er mensen op de aarde waren, zo'n machtige aardbeving, en zo groot." Verzen 17, 18. Het uitspansel schijnt zich te openen en te sluiten. De heerlijkheid van de troon van God lijkt er doorheen te flitsen. De bergen schudden als riet in de wind, en rafelige rotsen worden aan alle kanten verstrooid. Er is een gebulder als van een opkomende storm. De zee wordt in razernij gesleurd. Men hoort het gekrijs van een orkaan als de stem van demonen op een vernietigingsmissie. De hele aarde golft en zwelt als de golven van de zee. Haar oppervlakte breekt af. Haar fundamenten lijken het te begeven. Bergketens zinken. Bewoonde eilanden verdwijnen. De zeehavens die als Sodom zijn geworden door hun goddeloosheid, worden verzwolgen door de woedende wateren. Het grote Babylon is in gedachtenis gekomen voor God, "om aan haar te geven de beker van de wijn van de vurigheid van Zijn toorn." Grote hagelstenen, elk "ongeveer het gewicht van een talent," doen hun werk van verwoesting. Verzen 19, 21. De hoogmoedigste steden van de aarde worden vernederd. De paleizen van de groten der aarde, waaraan de groten hun rijkdommen hebben verspild om zichzelf te verheerlijken, brokkelen voor hun ogen af tot ruïnes. Gevangenismuren worden gespleten, en Gods volk, dat om zijn geloof in slavernij werd gehouden, wordt in vrijheid gesteld. (GC 636)
En toen Christus bevrijd was uit Zijn slavernij, werden graven geopend.
Graven worden geopend, en "velen van hen die slapen in het stof der aarde. ...ontwaken, sommigen tot het eeuwige leven, en anderen tot schande en eeuwige verachting." Daniël 12:2. Allen die gestorven zijn in het geloof van de boodschap van de derde engel komen verheerlijkt uit het graf tevoorschijn, om Gods verbond van vrede te horen met hen die Zijn wet hebben gehouden. "Ook zij die Hem doorstoken hebben" (Openbaring 1:7), zij die de spot dreven met Christus' stervende lijdensweg en de meest gewelddadige tegenstanders van Zijn waarheid en Zijn volk, worden opgewekt om Hem te aanschouwen in Zijn heerlijkheid en om de eer te zien die aan de getrouwen en gehoorzamen wordt toegekend. (GC 637)
Hoe kostbaar is het om de ervaring van de gelovigen parallel te zien lopen met de ervaring van Jezus. Wat een heel nieuw perspectief geeft het ons op Jakobs benauwdheid. Wij kunnen onze tanden knarsen, en met Jezus zeggen: "niet mijn wil, maar de Uwe geschiede".
De donkere ervaringen van ons leven zijn juist het antwoord op onze gebeden. Jezus maakt van de duisternis Zijn paviljoen en de duisternis is het voorhangsel dat Zijn heerlijkheid bedekt als Hij nabij komt om rijke zegeningen te schenken.
En wat is die rijke zegen? Om bevrijd te worden van de dienst van onszelf en Satan. Om verlost te worden van onze slavernij van de zonde.
En de andere zegening is deze:
Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand Mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en de maaltijd met hem gebruiken, en hij met Mij. - Openbaring 3:20
Hij komt om met ons te eten. Om die bittere beker te delen.
Kunnen we nu beter begrijpen wat er in De Wens der Eeuwen staat?
God leidt Zijn kinderen nooit anders dan zij verkiezen geleid te worden, als zij het einde van het begin konden zien, en de heerlijkheid konden onderscheiden van het doel dat zij vervullen als medewerkers met Hem. (DA 225)
O, Jezus te vinden in de duisternis is ons voorrecht.
Mogen we het nu leren, zodat we Hem kunnen vinden in het donkere uur dat over de hele wereld zal komen.
Amen.
